Bucketlist of carrière switch?

‘Het lijkt me een spannend concept’, zei Jelte in april tijdens de workshop ‘Maak het boek in je los’ toen we samen in de gang tegen een muur leunende over mijn idee sparden. Dat was het laatste duwtje wat ik nodig had, ik was niet meer te houden!

Het avontuur begon de week daarop met het contracteren van Miloe – mijn schrijfcoach die deze workshop samen met Jelte gaf – als eindredacteur en adviseur, want ik had echt geen idee wat er allemaal bij komt kijken om een spannend concept om te zetten in een voor velen waardevol professioneel boek. 

‘Je weet wat je wilt, de kans dat je snel een uitgever vindt die samen met jou binnen een jaar 208 pagina’s full colour publiceert is heel klein,’ helpt Miloe me uit een droom. ‘Dan doe ik het zelf’, reageer ik resoluut. ‘Bij het verbouwen van ons huis koos ik ook niet voor een aannemer, maar regelde zelf de timmerman, stukadoor, loodgieter, elektricien en schilder. Dus, zeg maar welke expertise ik nodig heb om zelf een professioneel team te vormen.’

Nu is het voor het echie: na verschillende vormgevers gesproken te hebben kies ik voor Rob, die samen met Miloe meedenkt over hoe het concept in een structuur en vorm te gieten die wat ik in mijn hoofd heb naar een next level brengt. Ik zet 11 januari 2024 in mijn agenda als publicatiedatum, ook al waarschuwt Miloe me dat dat wel heel ambitieus is. 

Oeps, al plannend en terugrekenend met de tijd die de drukker, vormgever en corrector nodig hebben, blijkt dat ik inderdaad nog maar drie maanden heb om het boek te schrijven, maar ik denk er niet aan om aan de datum te tornen. Dus ga ik samen met mijn man en mijn nieuwste liefde – schrijven – op vakantie! Gelukkig is hij niet jaloers, want een paar uur per dag verdwijn ik ergens in de schaduw met mijn laptop. 

Weer huis is hij ook alle weekenden een onbestorven weduwnaar, want als de wekker rond zeven uur gaat sluit ik mezelf op in mijn werk- en schrijfkamer, waar ik pas rond etenstijd ’s avonds weer uitkom. Daar schrijf, schrap, kies en corrigeer ik mezelf suf volgens de aanwijzingen van Miloe en Johan, een zorgvuldige taalcorrector met gelukkig ook humor, dus tussen de ontelbare correctiesuggesties lachen we heel wat af samen.  

‘Het is toch een beetje mijn kindje, dus mag aan zorg en aandacht geen gebrek hebben’ app ik Johan op zondagavond vanaf de bank als hij me waarschuwt voor de extra kosten van een tweede correctieronde. ‘We maken er met zijn allen een wolk van een baby van!’ antwoordt hij. Dit klinkt wat dubieus, maar de gedachte erachter is goed’. En gelijk heeft hij.

Terwijl mijn debuut nog in de maak is droom ik al over een tweede boek en zie de afwisseling tussen op pad als coach om met mensen te werken en lekker alleen schrijven over het leven, al helemaal voor me. Ik denk groot en ga voor een eerste druk van 2200 stuks, zodat ik met de verkoop daarvan in ieder geval de investering in mijn dreamteam kan terugverdienen.

‘Als ik het doe dan doe ik het goed!’ blijf ik reageren op goedbedoelde waarschuwingen dat 400 boeken verkopen al ambitieus genoeg is voor een onbekende schrijver. Daar doe ik het niet voor. Ik realiseer me dat het twee kanten op kan gaan; of een heel kostbare bucketlist ervaring, of een carrièreswitch die mij blij maakt én waarmee ik onze kids een beetje op weg kan helpen met een eigen plekje. De tijd zal het leren.